Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Waarom
Ik dacht
Zoals mij zijn er
Toch geen 2 ?
Ik dacht
Al die mensen hier
Zij zo tevree
Toen kwam ik jou tegen
En jou en jou ook
Ik keek verder dan het omhulsel
Ik wist niet
Dat zoveel verdriet bestond
Ik wilde dat ik het niet wist
Soms denk ik
Dood kun je ook zijn
Zonder een kist
Jongeren van tegenwoordig
Ze zijn emotieloos
De volwassenen hebben ze zo gemaakt
Ze geven enkel om onbelangrijke dingen
Bang om gekwetst te worden
Zoals ze weten van de grote mensen
En vooral bij jou
Mijn liefste
Is een van mijn grootste wensen
Waarom leven we nu ?
Wie heeft ons zo gemaakt ?
Is dit nu de evolutie ?
Dit te ontcijferen
Dit op te lossen
En een glimlach toveren
Een glimlach
Op een somber gezicht
Dat is mijn allergrootste wens
Ik denk
Dat we misschien
Toch niet emotieloos zijn
Ik denk
Dat we enorme schilden hebben
Maar…
Waarom ?
Reacties op dit gedicht
Alatáriël vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
will hanssen
:
Donderdag, april 29, 2004 17:14
Héél mooi geschreven!
Groetje, Will
Over dit gedicht
Auteur:
Alatáriël
Gecontroleerd door:
Firebolt
Gepubliceerd op:
29 april 2004
Thema's:
[Verwarring]
[Filosofie]