Een eenzame ster,
Een eenzame ster zo ver weg,
Onbereikbaar,
Onbereikbaar, zo als jij af en toe bent…….
Ik mis je,
Ik mis je zachte armen,
Je zachte armen die altijd zo warm en open zijn.
De eerste vogels beginnen al te fluiten.
Ze verwelkomen de beginnende dag.
De laatste paar vleermuizen vliegen over.
Vliegen terug naar hun nest,
Hun veilige haven.
De veilige haven.
De veilige haven, dat is waar ik nu zit,
Eenzaam en alleen.
Niet om de dag te verwelkomen,
Maar om het begin ervan te zien.
Toch mis ik je,
Het hoeft niet, maar het is zo….
Wat jij mij vertelde, bracht angst,
Angst voor het begin van de dag, om alleen te zijn,
Zonder jou…….
Eenzaam en stil alleen,
Zo zit ik nu,
Met als enige vriend de hond die naast me ligt.
Soms heb ik het gevoel dat je me niet ziet staan,
Ik wil er wel wat aan doen, maar het lukt niet.
Het lukt niet.
God weet waarom maar het lukt gewoon niet.
Ik wil er alles aan doen om mijn liefde voor jou te tonen,
Maar het lukt niet,
Niet op de manier zo als ik het graag zou willen…
Steeds meer vogels beginnen aan hun ode voor de dag,
Maar de mijne blijft weg…….
Blijft weg door de onzekerheid,
De onzekerheid voor een mooie dag….
Ik vraag me af…
Ik vraag me af hoe het zou zijn zonder jou.
Zonder jou zachte armen en warme stem.
Zonder die ster….
Die ster die mij altijd geluk bracht.
Het was niet altijd even mooi,
Maar die ster bleef….