Hier doe ik even mijn hartje open
en laat mijn woede naar buiten lopen
gewoon even opluchten
even van alles vluchten
ik heb niets meer om naar uit te kijken
hoe kan ik me verlossen uit mijn lijden
al mijn tegenslagen zitten opgekropt in mijn lichaam
ik kan er niet mer tegen, ik kan er niet mee verder gaan
ik vecht elke dag tegen mijn tranen en onbegrip
ik begrijp niet meer hoe het leven in elkaar zit
wat is leven als je je gevangen voelt
woede die je nooit afkoelt
maar wel blijft stijgen
totdat de woede je kapot zal krijgen
er is niemand die me nog iets kan geven
dus waarom moet ik nog verder blijven leven?
niets wil ik nog aanvaarden
voor mij heeft niets nog waarde
al het mooie dat ze je ooit beloven
is met een zucht te doven
in al die fabeltjes geloof ik niet meer
het doet alleen maar elke dag meer en meer zeer
ik ben moe .... zo moe
met deze woorden doe ik mijn hartje toe.