Met mijn depressieve gedachten gaat het wel goed
Op mijn functioneren is niks aan te merken
Het enige dat eten gooit in het roet
Is dat ik de ganse dag maar niet kan werken
Dat irritante gezoem van een idee
Een stilte na de storm die nooit verschijnt
Werkelijk alles werkt met me mee
Zolang dat bijtje in m’n hoofd maar verdwijnt
Voor het eerst sinds tijden weer zonder zorgen
Vrolijk en een grote grijns om mijn smoel
Pratend, iedereen die begrijpt wat ik bedoel
Met z’n allen verlangend naar de dag van morgen
En voor het eerst sinds tijden weer geloofd;
Er is iets om voor te leven
Het weten van het leven
Een kale leegheid
Een plek zonder iets te zien
Een omhulsel van vrolijkheid
Dat nog leeg is bovendien
Nooit meer alleen of nooit meer samen
Twee uitersten van het leven,
Leven met het weten van die namen,
Tot ik niets meer heb te geven
Een rekening te betalen
Een afspraak na te komen
Zo blijf ik eeuwig dwalen
Met slechts een restantje van mijn dromen
Wetend dat het de waarheid is
Of dat althans schijnt te zijn
Zoakls wij ooit allemaal waren
En nooit meer zullen zijn
Het weten van mijn naderende ondergang,
Het snelle einde van mijn armzalig bestaan,
Dat alles maakt mij niet langer bang
Zolang ik maar iets goeds kan hebben gedaan
Jij
Lopend door de duisternis,
Dansend door de schaduwen,
Kruipend door de stralen zonlicht.
Je lijkt me niet op te merken,
Verdiept in je bezigheid zoals je bent.
Je schijnt te zijn vergeten wat je vertegenwoordigt
Verdiept in dat meisje als je bent.
Loopt door de duisternis,
danst door de schaduw,
kruipt door de straal zonlicht.
Je was ooit zo overtuigend aanwezig,
Overtuigd van je gelijk als je was.
Je was ooit verliefd op mij, de moeder van je kind,
Trots op ons en jezelf als je was
Liep door de duisternis,
Danste door de schaduw,
Kroop door de straal zonlicht.
Je was een een dapper man,
Nu slechts gebroken, een schim van wat je was
Je bent in de slechts opgezette val ooit getrapt,
Nu zie je hem liggen, vervloek je de man die je eens was.
Strompelt door de duisternis,
Waadt door de schaduw,
Valt in die ene, laatste straal zonlicht.
Je laatste beetje geluk,
Waar eens tonnen vol waren, voor jou alleen
Je verspeelde alles wat je had
En nu komt alles zijn deel ophalen.
Je zei ooit, zo word ik nooit,
De enige belofte die je niet na kon komen
Ketens
…
gebonden door leugens
gebonden aan jou
gedwongen tot een leven
alleen in de kou
je verhalen hielden me gevangen
opgesloten in de door jou geschiderde zooi
je aanblik had me bevangen
veilig weggeborgen in een glazen kooi
nooit gedacht dat ik het zeggen zou
maar ik kan niet langer om je geven
want hoeveel ik dan ook van je hou
zo kan ik niet langer leven
Verkild
…
ik zit hier in het donker,
alleen en koud tot op het bot,
geen licht dringt tot me door,
voel me in en in verrot.
Elke dag een kwelling zonder eind,
een aura van macht om me heen;
heerseres over zeven zeeen en diepten;
en toch zo ziels alleen.
…
Al het licht verdwenen,
een eeuwig wolkje boven mijn hoofd,
niet langer door zonlicht beschenen,
van mijn enige kans op hoop beroofd.
Eeuwig ontkend, en nu verloren,
Waarheid gezien, en veel te laat erkend
Mijn hoofd en hart langzaam bevroren
Lot is me niet langer gunstig gestemd
Liefde bestaat, dat is me nu wel duidelijk
Hoop verlaat, dat is me nu wel bewezen
Geluk verdwijnt, dat is me nu wel zonneklaar
Verdriet blijft, zo word ik steeds verder in dit diepe dal verwezen..
Eeuwig
De koekoeksklok klinkt in de hal
Achter de grenzen van het verborgen dal
Over de heuvels en uit het zicht
Desondanks eeuwig door de zon verlicht
De vogels tjirpen hoog in de lucht
Ademloos gevangen in hun eindeloze vlucht
In de schier van onsterfelijkheid bevangen
Verlangend kijken wij omhoog, door zwaartekracht gevangen
Onbevangenheid is de grootste zonde
Maar iedereen houd vol tot de volgende ronde
Wij zijn gedoemd tot eeuwig dwalen
Onder kroonluchters en in gouden zalen
De ongelovigen vullend deze aarde
Niemand merkt iets van de echte waarde
Zolang er ongelovigen blijven bestaan
Is de aarde langzaam aan het vergaan
Een eeuwig leiden aan het vergaren
Afstervend met de jaren
Niemand kan er iets aan doen
Want er valt eenvoudigweg niets te doen