mijn hoofd is leeg onder lampen
tijd om slapen gaan
geen vezel is uit op vlees op foto's
als dood ben ik, rijden op tijd treinen
weet ik (veel) of hemel helder is
want en daarom zijn woord als steen en rots
als zintuigen leven wij vooruitgeschoven
een nacht die maat en regelmaat bespot
zingen maar, dansen maar,
kruipen in modder van fatsoen,
kijken gevoelloos in haar doorlopen keel
weeën zetten strafschop van lach en baldaad om
(1 november 1992)
Auteur: rosseel eric | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 21 mei 2004 | ||
Thema's: |