Voor mijn vriend,
Eén opmerking, daar kun je weken, nee maanden op teren,
als je daaraan terugdenkt kan niets je nog deren.
Een opmerking zo totaal onverwacht,
het heeft zoveel kracht.
Ik vertelde je over mijn leven,
over de obstakels die ik heb moeten nemen.
Ademloos hoorde je mijn verhaal aan,
zonder mij daarin te onderbreken.
Zo bijzonder...
Jij zoveel jonger dan mij,
maar jij zag toch door het verhaal echt MIJ.
Vele "volwassenen" konden er niet mee omgaan,
en zijn hun eigen weg gegaan.
"Weet je dat je heel bijzonder bent.....? "
is wat je tegen mij hebt gezegd,
De tranen schoten in mijn ogen.
Door die woorden van jou was ik zo bewogen.
Nu hoop ik ook jou een opsteker te geven.
ook jij hebt het niet gemakkelijk in het leven...
Jij zag op dat moment hoezeer ik het nodig had,
even een lief woord, even iets opbeurends.
Nu wil ik het zeggen tegen allen die het moeilijk hebben,
de rotste tijd van hun leven hebben.
Weet je wel hoe bijzonder je bent????
Degene over wie dit gedicht gaat
weet dat het over hem gaat
en weet dat hij voor mij heel bijzonder is.....
Hij heeft mij gesterkt op een moment
dat ik kracht tekort kwam
en ik kan alleen maar hopen
dat ik dat ooit voor hem terug doen kan..