mistroostig sta ik naar buiten te kijken
naar grijze kleuren die veel zwarter lijken
De vogels zingen droevig hun lied
maar de meeste horen het droeve niet
De zon schijnt met veel verdriet
iets anders doen kan hij niet
de wolken regenen alles nat
omdat er anders niks op zat
gevangen zitten de wolken en de zon
af te vragen wanneer dit begon
het is een circel ze maken niks anders mee
ze denken dat ze plezier hebben maar: nee
Aan de buiten kant zijn ze zo mooi
ze lijken vrij maar zitten in een kooi
een zon wordt altijd getekent met een lach
Want zo hoort te zijn hun gedrag
dood ga ik aan het verdriet van binnen
me af te vragen wat ik er mee moet beginnen
net zoals bij de zon en de regen
zit alles bij me tegen.
maar er is niemand die het ziet
aan de buitenkant vrolijk, aan de binnenkant verdriet
sommige mensen willen of kunnen het niet begrijpen
waarom ik in het verdriet lig te rijpen
Zon, wolken, we hebben het zelfde probleem
iedereen en alles doet gemeen
net zoals jullie wil ik niet bestaan
net zoals jullie wil ik van de wereld gaan