bang zijn, om te leven met die pijn
Ik kan niet meer tegen die angst en pijn
Ik wil weer kunnen leven, leven zonder ongelukkig te zijn.
Ik ben bang voor wat de toekomst me zal brengen
En bang om me tussen de mensen te mengen
Bang teleurgesteld te worden, bang voor die pijn
Maar zonder vrienden kan ik nooit gelukkig zijn.
Dan denk ik ze gevonden te hebben, een goede vriend
Dan laat men me weer vallen als een baksteen
God vertel me waar aan heb ik dit helse leven verdiend.
Ik wil weer kunnen leven, leven zonder ongelukkig te zijn.
Ik ben bang voor wat de toekomst me zal brengen
En bang om me tussen de mensen te mengen
Bang teleurgesteld te worden, bang voor die pijn
Maar zonder vrienden kan ik nooit gelukkig zijn.
Dan denk ik ze gevonden te hebben, een goede vriend
Dan laat men me weer vallen als een baksteen
God vertel me waar aan heb ik dit helse leven verdiend.
Reacties op dit gedicht
| annie24: | Dinsdag, juni 15, 2004 21:50 |
| Goed gedicht, herkenbaar. | |
| linsje: | Dinsdag, juni 08, 2004 14:36 |
| ik ken het gevoel.heb zelf nooit vrienden gehad.als je een vriend wil denk eens aan mij .ik stel je niet teleur | |
| AmaranthA: | Maandag, juni 07, 2004 20:17 |
| mooi geschreven, ik deel die gevoelens, het is verselijk, nog veel sterkte! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mica | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||