Zwarte gal
teringhoest en nog van dat soort shit
en hoe het mij geen kloten uitmaakt
laat het maar rotten onder zijn geelbruine korst
als mest onder een stekende zon
waar enkel nog strontvliegen, mijn metgezellen
hun larven mijn aders doen opzwellen
en zonder slagen of stoten
mijn visioenen, denkbeelden van hoe het zou moeten zijn
laten etteren
en mij onder hun stenen verpletteren