ik wil je zoveel zeggen, maar ik weet niet hoe
de woorden blijven hangen in mijn keel tot het moment is gekomen dat wij eens rustig samen kunnen zijn om m'n hart eens te luchten.
kweet wel dat je denkt 'daar heb je die jaloezie weer'
maar het gaat veel dieper dan dat.
ik moet eerlijk toegeven dat het kwetst, gewoon omdat ik nu niet mezelf kan zijn door de vele gedachten in mijn hoofd die ik nergens kwijt kan
ik mis je echt en wil je niet verliezen want jij geeft me alles wat ik nodig heb, zo'n goede vriendschap heb ik nooit gekend...