Liefde en pijn zo onverbrekelijk met elkaar verbonden.
Wat eens begon met een mail,groeide uit tot zoveel.
Gevoelens van intens verlangen,vreugde,geluk en genot.
Ik moest er een grote prijs voor betalen,mijn kinderen,huis,spullen,vrienden en al wat mij zo dierbaar was verlaten.
Ik heb er niet lang over na hoeven denken,
ervan overtuigd dat je mij al jouw liefde zou schenken.
Waarom voel ik dan toch die pijn,
van het niet echt een zijn.
De tijd is niet aan onze kant,te veel dingen aan je hoofd,
ik moet er begrip voor hebben,nu zaaien en straks oogsten.
Ik ben ongeduldig en wil dat wat je me hebt beloofd.
Je begrijpt mijn gevoelens en verlangens niet,hoe veel ik er ook over praat,ik ben complex.............
Mijn geluk wordt overschaduwt door pijn,
ik heb zoooooooooooo weinig nodig om echt gelukkig te zijn.
Misschien wil ik in jouw ogen te veel,
ik heb je ooit gezegd ik wil ALLES.
Ik geef ons nog even tijd,
ik accepteer de pijn.
Ook ik heb mijn grenzen,ik hoop niet dat je ze overschrijd,
maar dat de dag komt dat je me met je liefde en overgave verblijd.
Leonie