Verdwaald in een leven
Wat voor haar niet eens bestaat
Gevangen in een wereld
Die ze elk moment verlaat
Vastgehouden door bloedmuren
Die ze zelf heeft gebouwd
Door alles goed te doen
Maakt ze de ene na de andere fout
Gebonden door de wanhoopstouwen
Die ze zelf niet kan laten gaan
Voelt alles om zich heen gebeuren
Maar ziet zichzelf buiten haar leven staan
En in een wereld van tranen
Een leven van pijn
Is er dan nog wel iemand
Die ooit bij mij zou willen zijn..?
gothicangel: | Zondag, augustus 01, 2004 14:14 |
heel erg mooi | |
Luijkx: | Dinsdag, juni 22, 2004 07:06 |
Natuurlijk zullen er nog altijd mensen zijn die bij jou willen zijn! Houdt je oogjes goed open! Prachtig geschreven! Liefs, Laura |
|
..Marleen..: | Maandag, juni 21, 2004 23:02 |
Heel mooi! Love, Marleen. |
|
hansje: | Maandag, juni 21, 2004 22:38 |
Ik vind je gedicht echt super mooi!! Ik schrijf zelf ook in die stijl soms en ik herken het gewoon. ik krijg er echt zo'n gevoel bij van: je weet eigenlijk niet echt waar je precies over schrijft maar het doet wel iets met je... Mooi gedicht!!! kus hansje | |
Auteur: Mysticelfje | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 21 juni 2004 | ||
Thema's: |