Als je zegt 'ik' dan ben je egoistisch,
Als je niks zegt, dan ben je stil.
Je mag er nu niet over praten,
'het is al zo lang geleden'.
Voor mijn is het allemaal nog pril.
Bij elke gebeurtenis komt het weer boven,
Bij alles wat je doet komt het weer op.
Dat gevoel, zo raar, die leegte.
En geen moment dat je kan zeggen "stop".
zoveel gevoel nog,
zoveel vragen te stellen.
zoveel dingen te doen.
Zal ik het ooit laten rusten,
zal ik ooit zeggen "niet meer"?
Maar het komt steeds weer.
Heel egoistisch,
maar ik wil dat gevoel niet kwijt,
ik wil je nooit laten rusten.
Want dan ben ik je voorgoed verloren,
dan zal ik je stem nooit meer horen.
Ooit komt er een tijd, dat ik...
ik je kan laten gaan.
Maar ik doe het op mijn manier,
HEEL EGOISTISCH,
maar zo hou ik je het langste hier.