ik dacht dat ik van je hield,
maar gedachten zeggen niet genoeg.
ik kan je drugsprobleem gewoon niet ervaren,
misschien is het daarom dat je me niet goed verdroeg?
dat wereldje van drugs en sigaretten,
ik wil eruit,
uit al de miserie en al de pijn.
maar jij trok me er steeds weer in,
elke keer mocht ik weer de depressieve zijn.
en nu,nu zijn we tijdelijk uiteen,
ik met een nieuwe sgat om van te houden,
en jij,weer zoals ervoren,
heel eenzaam en alleen.
is het daarom dat je zo vervelend doet?
kan je het niet hebben dat ik terug verliefd ben?
of ben je gewoon nog aan het wachten op mijn terugkomst?
moest je nu niet aan de drugs zitten,
dan zouden we vrienden voor het leven zijn,
maar nu,...
ik denk toch dat het nooit meer een ons zal zijn!
**nolde,ik hoop dat je zo kunt begrijpen waarom ik liever een einde maakte aan onze relatie,nog eens sorry!!**