altijd lachen,
het grootste plezier,
geen triestig woord gesproken,
maar binnenin,...
binnenin ben je gebroken,
al zoveel tranen ontwoken,
allemaal beschermt achter een lach,
een harnas om de woorden,
woorden van mensen die je graag zag.
ze wilden je helpen,
moest je nu niet gedaan hebben alsof,
ze zouden je er boven op halen,
maar nee,een lachend meisje,
dat is toch normaal toch?
het is je eigen schuld,
die dikke tranen,
leer ze nu toch eens te aanvaarden!
vertrouw de mensen om je heen,
zonder je eigen nog meer kapot te maken!!