We leerden elkaar kennen door gedichten,
een uiting van gevoelens.
Maanden verstreken en bleef het stil,
stil tot je mijn schreeuw zag op't forum.
Charmant en galant zoals je bent,
geef je me nu de steun en biedt je een helpende hand.
Jij was degene die mijn verdriet zag,
verdriet voor iemand die 't niet meer verdient.
Woorden van moed sprak je tot mij,
aandacht geef je me nu gepaard met respect,
dingen die ik normaal van m'n liefste krijgen moest.
Sporen liet ze achter op mijn hart en ziel,
voetstappen die nooit meer zullen verdwijnen,
de liefde voor haar echter bijna uitgedoofd.
Nog een laatste kans wil ik haar geven,
hopend dat ze die zal grijpen,
maar nieuwe voetstappen zet jij nu reeds op m'n hart,
een vriendschap en liefde voor je medemens,
het siert je toch zo,
jij o jij,
prachtig mens !