DE ANGST:
Mijn ogen vol tranen, mijn ogen vol verdriet.
In mijn ogen, lees je angst, een angst waarvan ik hoop dat die ooit weggaat.
De dagen lijken zo lang te duren, was ik er maar even niet.
Had ik maar even geen verdriet.
Waarom is dit allemaal nodig?
Mijn leven is toch al overbodig
.
niemand mag me, niemand die me mist.
Ik kan maar beter weggaan, weggaan voor eeuwig, dan is er tenminste niemand die last van me heeft.
*Joyce*: | Zaterdag, juli 03, 2004 17:52 |
Ze mogen je vast wel.. Misschien laten ze het niet allemaal even goed merken.. XxxX joyce |
|
SecretMistery : | Woensdag, juni 30, 2004 22:04 |
Ooh..geweldig gedicht! Maar... Waar is die blijheid gebleven? Die verliefdheid? Kom op! Je kunt het!!! I love you..and your poems...I love the one you are!When you are just yourself!!! Keep on!! *knuff* xXx en veel leifs Shar |
|
droomster: | Woensdag, juni 30, 2004 21:49 |
geef anderen nooit hun zin je bent er. liefde en pijn zitten heel dicht bij elkaar. wens je heel veel sterkte toe dikke kus xxx | |
t pilootje (v): | Woensdag, juni 30, 2004 21:30 |
ik ben ook niet zo geliefd, maar je mag de moed niet opgeven. ik heb geleerd om niet naar de anderen te kijken en gewoon te LEVEN. het is een prachtig gedicht. slik... |
|
Auteur: ~~~~witcheecraft~~~~ | ||
Gecontroleerd door: Carama | ||
Gepubliceerd op: 30 juni 2004 | ||
Thema's: |