Vond je’t magisch,
die lange terugweg
die net lang genoeg bleek te zijn?
Hij begon anders tragisch,
toen je een beetje mijn hartje brak.
Maar je deed je best om het te lijmen,
toen je de deeltjes opraapte en er
stukjes van het jouwe bijstak.
Daarom dat ik nu domme rijmpjes verzin,
door een klein geheimpje dat
ik je nu wel kan verklappen:
het kriebelt bij mij ook hoor, maar dan binnenin…