geschreven op 19/6/2004
ik wil slapen.
Waarom lukt het me toch niet.
Misschien door het bericht.
De dokter kwam met betraande ogen op me afgelopen.
Met het bericht:Jou leven is nog kort je hebt kanker.
Ik stond er niet bij stil.
Ik zei heel droog: oke is goed.
Nu lig ik in mijn bed te denken.
Over de woorden van die man.
Zijn blik zal ik nooit meer vergeten.
Die van mijn vriend staat in mijn netvlies gebrand.
Nu besef ik wat leven is.
Het leven is veel waard.
Toch wil ik snijden.
Scherpe voorwerpen worden voor mij verstopt.
Laat me nu maar slapen en nooit meer wakker worden.
***Frank verlaat me niet na dit bericht Ik hou van je ***
Elizabethh: | Donderdag, juli 22, 2004 13:10 |
Zucht, je breekt iedere hart met zo een gedicht, waarom nou... Je moet genieten van je leven, wat elkke seconde en van alles wat je hebt... Ook al is het maar 1druppel hoop, als je maar weet, dat een Wild & hoge oceaan, kan zich nooit redden, zonder die ene druppel die JIJ Heet... Please, geef niet op en vecht..je bent waard en je moet hoop niet op geven...zucht... Liefs Elizabethh Kijk snachts naar hemel en naar sterren en je ziet dat de maan naar je |
|
lodi: | Donderdag, juli 15, 2004 20:07 |
hijs hard geschreven, maar zelfs ik denk dat ik zow gereageerd zouw hebben... ene frank als ie ECHT van je houd verlaat ie je niet maar steunt hij je enkel maar meer en meer,... liefs lodi ik zal juh steunen elke dag weer!!!!!!!! |
|
Auteur: Doowtje | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 15 juli 2004 | ||
Thema's: |