geef me een kans en geloof me.
jij bent degene die me breekt en kwetst
jij bent het die niet nadenkt over wat je zegt...
je doet me pijn heel veel pijn...
je denkt niet na over wat je me aandoet...
elke letter en elk woord doorboord mijn hart...
zomaar, omdat ik geen kant uitkan.
je beseft het gewoon nie maar je bent me aan het breken!!!
alleen weet je niet waarom.
als je verder wilt gaan laat me dan gewoon gerust en kwets me niet langer. verdriet heb ik nu ook al...
ietsje meer maar erna niks meer.
ik geloof niet meer in je woorden of zinnen.
niet in die glimlach die je me gaf
zeg niks als je zelf nie weet of het juist is...
ik zie je graag das een doelloos einde,
maar als jij me laat verlossen van de pijn...
mag ik je dan vergeten zijn...