Hij staat daar tussen al die stenen is er zelfs mee omgeven
Vaak komt hij er niet
Het is de pijn die hem elke keer weer raakt
Hij staart naar het groen met daar tussen een enkele bloem
Er ligt nog een lint tussen het grind
Pakt het op en leest wat er op staat geschreven zachtjes op
Hij raakt bewogen
En krijgt tranen in zijn ogen
En zegt wat moet ik je missen
Ik ben zo alleen mis de armen van jou om mij heen
Geeft haar in gedachten nog een kus
Zegt nog een paar lieve volle woorden die wij niet horen
Draait zich om en zegt kom we gaan naar huis
En wij gingen bij mijn Moeders graf vandaan
En pinkten weg een laatste traan