de leegheid maakt van mij
een traan zonder eind
het verlaten gevoel,en
de realiteit vs pijn
een verscheurende keuze
tussen mijn moeder en vrouw
ze zette me voor de keuze
mijn wereld werd plots grauw
1.5 jaar zijn verstreken
nu ineens slaat ze om
ze eiste men relatie op te geven
mijn vrouw was voor haar stront
nu wettelijk alles geregeld
ik woon nu bij mijn vrouw
toch nog afvragend waarom
ik was gelukkig,dat was toch wat je wou?
*ik snap het niet mama,waarom?na al die tijd,je stelde me voor de keuze,na 1.5 jaar,ik was gelukkig dat is toch wat je wou,nu heb je spijt,maar ik blijf bij mijn vrouw*
toch denk ik aan je,toch mis ik je
joelle