het maakt me kwaad en verdrietig dat je dingen voor me achterhoud.
ik vraag je om me niks meer voor te liegen
en beweer dan ook niet meer dat ik jou zou bedriegen.
jij bent degene die in fout gaat.
alleen wil je dit niet inzien...
dit is hetgene dat onze relatie stuk maakt...
ik wil vertrouwen en eerlijkheid...
niet langer meer de woorden en de zinnen waar ik telkens weer in glijdt.
ik vraag respect en iets terug voor wat ik doe voor jou...
en als ik nu elk leugen weet, zijn dat de dingen die je in je relatie niet vergeet.
heb je er al bij stilgestaan hoe je mij dikwijls kwetst?
dat je me laat huilen in stilte en ik vraag om in eerlijkheid van me te houden. is dit nu echt wat we beiden wouden?
besef je het?
zie je het in?
hou je er dan eindelijk mee op?
moet ik nu degelijk smeken of me erbij neerleggen?
ik kan het je niet altijd blijven vergeven...
je moet verstaan dit is ook mijn leven...