Soms voel ik me verlaten en alleen
ik weet dan meestal niet waarheen.
Maar met enkele woordjes of een klein gebaar,
sta je steeds opnieuw weer voor me klaar.
Ik ben zo aan je gehecht en vind het ontzettend lief
dat je elke keer weer opnieuw samen met me vecht.
Mischien alleen maar door te luisteren,
maar ook dan nog,
dan heb ik toch iemand waar ik tegen kan fluisteren.
Iemand die zijn schouder aanbied wanneer ik moet huilen
of zijn kamer wanneer ik wil gaan schuilen.
Die me weer moed geeft en nieuwe hoop
en van die iemand zal ik houden tot de dood.
Maar lieverdje, weet ook van nu af aan dat je zelf
ook nooit meer alleen zal staan!
Ik zal er ook altijd voor je zijn,
bij verdriet, eenzaamheid of pijn...
*khou ontzettend veel van u, nu en altijd*