Vergeet-me-nietje
Klein en zwak.
Staand in de hoek.
Met haar eigen kleuren.
En eigen ideeen.
Stilletjes verbonden.
Aan de aardbodem staat ze vast.
Geketend tot dat iemand.
Haar plukken zal.
Mensen lopen voor bij.
Zelf die gene die van je hield.
Sta je weer alleen in dat hoekje.
Hij loopt voorbij.
Daar waar hij eerst dagelijks,
Woorden en water kwam brengen.
Zodat jij weer.
Gelukkig verder kon.
Loopt hij nu zonder te kijken
dat kleine bloempje
In het hoekje
met grote passen voorbij.
Stilletjes schreeuwt ze.
In de hoop dat,
Hij haar stiekem ziet.
Ze zegt: Vergeet-me-niet
small sea: | Vrijdag, augustus 06, 2004 18:04 |
ik heb er niet veel woorden voor alleen dat ik het echt mooi beschreven vind veel sterkte, en er komt heus wel iemand langs die je ziet en je weer water geeft. groetjes joyce |
|
will hanssen: | Vrijdag, augustus 06, 2004 17:14 |
Prachtig geschreven......... Liefs, Will |
|
[&]*MaanDrop*[&]: | Vrijdag, augustus 06, 2004 10:01 |
Mooi gedicht! Veel liefs, Aibell |
|
Raira: | Vrijdag, augustus 06, 2004 07:46 |
ja ...dat gebeurt nog te vaak, dat ze de prachtigste bloemen over het hoofd zien, omdat die zich klein maken en daardoor niet tot volle bloei komen, terwijl ze maar weinig nodig hebben om tot een stralend leven te komen. erg mooi verwoord liefs |
|
Auteur: laartjem | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 06 augustus 2004 | ||
Thema's: |