(Er zingt sopraan een Engel, door de zomermaand)
Het centrum was nog warmer, drukker en er woei nog minder wind
er afstappen liet het lijf een klamheid voelen als een starheid op de huid
"mag ik blijven ademen in ruste
laat mij niet onnodig..."
Mensen lopen allerlei richtingen op, gelukkig vooral mee met de straat
achter de grote ramen van de winkels gooit een diepe donkerte
de ogen in een verkoelende staar
"maar stappen zetten blijven moet ik doen
en niet, oh...hmm, nee welja..."
Aan het eind van het grote vlak schaduw prijkt de lucht haar vlak als
een 'sample' voor de 'dwarse' huizen
Elk gezicht krult in zijn eigen wereld, elk been doet zijn mars met overgave
"ik moet daarachter heen
en dan naar links, naar links?, ja, links..."
Sterk geurende bloemenweiden zwieren langs en laten een onpasselijk beeld van kubisme achter op de grauwe keien
sommigen komen net uit het regionaal museum, dat ze tegen een naïef schilderij zijn aangelopen, is nog goed te zien
"trippel, trappel, trippeltrap
zo, zet nu de linkerkant in zwier..."
Een rij aan terrasjes op het brede trottoir herbergd een tegenlijk gelaten en opgetogen mensen massa
er lijkt een extra koele en donkere wereld achter hen te liggen, waar obers in en uit lopen in witte bloes en rode short
" reuze parasollen, rode, groene, witte
kijkt dat nu allemaal naar mij?
mag ik blijven ademen in ruste?
laat mij niet onnodig...
maar stappen zetten blijven moet ik doen
en niet, oh...hmm, nee welja...
moet ik hier zijn, in de reiswinkel?..
de steden van de wereld...rustig;
naar binnen lopen nu."
Aan de rand van het centrum staan de kiosken waar men de balonnen uitrijkt
voor de mensen met nog een kinderhart
zij die zich verbeten en voorbij gingen
worden in het centrum nooit vermist.
(Er zingt sopraan een Engel, door de zomermaand)
06'08'04(=een schets)
(dit lijkt mij een deel 1 te zijn van drie, welke delen nog gaan komen)
Auteur: theike | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 06 augustus 2004 | ||
Thema's: |