een bloedstollend gekrijs
angstaanjagend beest
ik in een arena
blootgesteld aan m'n grooste angst
met een enkele vluchtgang
waardoor ik steeds weer het beest ontvlucht...
Zo beschreef hij het
maar het lukt me niet
de angst, het lukt me niet
ik sterf nog liever
dan tegen het beest te moeten vechten
"De vluchtgang moet dicht", zei hij
laat een ander de vluchtgang voor je afsluiten,
als je het zelf niet kunt
een ander laten bepalen wat ik eet?
een ander laten waken over de weegschaal?
een ander laten bepalen wanneer mijn lichaam rust en wanneer niet?
Diep vanuit mijn binnenste
klimt de angst omhoog
zoekt een weg naar boven, vervult mijn lichaam
een ijzeren hand die mijn keel omsluit
ik heb het zo benauwd
zo benauwd!
Ik kan het niet
ik durf niet!
Ik ben zo bang
Ik ben zo moe
gedachten die nooit stoppen
angst die nooit verdwijnt
ik zou willen verdwijnen in het duister
soms er gewoon niet meer zijn
laat het beest me dan maar verslinden