Kwaad op mezelf en kwaad op jou.
Ik ben kwaad opmezelf maar ook op jou,
alleen durf ik geen ruzie te maken, omdat ik van je hou.
Je zegt nooit dat je iets spijt,
dan denk ik, ben je me nou liever kwijt?
Je hoeft niet steeds alles te zeggen,
maar je kan je gevoel voor mij toch wel uitleggen?
Als ik het vraag,
lijkt het niet of ik tegen een wassenbeeld klaag.
Je zegt geen ja en geen nee.
In vredesnaam wat moet ik hier mee?
Misschien geef ik soms een snauw,
het is zo niet bedoeld, 'k hou veel van jou.
Maar mij energie en warmte raakt op voor jou,
want van jou kant voel ik alleen maar onbegrip, stilte en kou.
Laatst was je vlak bij mij,
ik heb vakantie dus ik was vrij.
Je had niet gebeld.
Nee, ik sprak degene waar je was geweest, die had het me verteld.
Daarom ben ik het meeste boos op mezelf en niet op jou,
jij kan er toch niks aan doen dat ik van je hou?