Mijn hart huilt bitter zwarte tranen
De oceaan van mijn ziel voor altijd woest
Mijn gedachten spelen een spelletje
En vooral de vraag waarom het zo moest
Een traan zoekt zijn eigen weg
door de storm die raast in mijn leven
Ineens die diepe duisternis
die de zon geen kans lijkt te geven
Onmacht neemt mijn hele lichaam over
die me meeneemt met de storm
Het geluk niet meer kunnen vinden
de verwoestende kracht is gewoon enorm
De meeste hoop erdoor vernietigd
Omdat iedereen me nu verlaat
Alleen die oceaan moeten trotseren
hopend dat het ooit weer beter gaat...
mendiej: | Donderdag, december 16, 2004 09:33 |
Egt een heeel mooi gedicht.. Ik sweer je.. egt super.. :) =Kusjes= mij |
|
Kuijlemans F.: | Woensdag, augustus 18, 2004 16:02 |
De zwarte zee, weent rustig met je mee.. NicZzz |
|
Auteur: BebeK | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 18 augustus 2004 | ||
Thema's: |