over het algemeen ben ik vrij gelukkig
neem het leven zoals het komt
met de goede dagen en de mindere
gesteund door vrienden en muziek
dan is er plots weer zo'n moment
waarop de tijd een seconde achteruit gaat
een koude douche overspoelt mijn hart
en ik krimp ineen bij het geweld van mijn verdriet
het opgesloten verlies grijpt zijn vrijheid
vanbinnen stort ik in
m'n hart versplinterd door herinneringen
m'n gezicht verdronken in de tranen
ik schreeuw in stille pijn
maar geen emotie raakt verder dan m'n keel
de wereld draait in eindeloze cirkels om me heen
en even verstik ik in mijn verdriet
tot m'n lichaam weer kalmeert
tot alles weer achter slot en grendel zit
dan ga ik verder met leven
en vraag me af wanneer de volgende dam het zal begeven