ik ben altijd verlegen.
dat valt me best erg tegen.
stil ben ik ook heel vaak.
dat is zeker geen goede zaak.
daarom weet ik ook waarom ik geen vriende heb.
niet omdat ik ze mep.
maar omdat ik stil en verlegen ben.
ik ben wel blij dat ik dat nu wel herken.
soms voel ik me erg alleen .
en dan loop ik maar dwalend ergens heen.
net als nu ik voel me buitengesloten.
dat voelt best wel kloten.
ik durf gewoon niet naar iemand toe te gaan.
en blijf dus gewoon alleen in een hoekje staan.
ik hou wel van wat rust en stilte.
maar ook niet altijd ,dan voel ik weer die ene kilte.
daarom heb ik wel eens verdriet.
alleen is er niemand die dat ziet.
janken doe ik niet waar mensen bij zijn.
dat vind ik niet erg vijn.
was ik maar niet meer bang.
ik kan het wel proberen ,maar dat duurt nog lang.