Ik zoek die holle nevellach,
dat sprookjesgeheim
van vroeger dat je stil
van binnen aan jezelf vertelde.
Wacht maar, voel haar
verloren in je zijn waar hart
en ziel zich verbinden
in zilver en maneschijn.
arie.v.d.zalm: | Dinsdag, september 07, 2004 10:38 |
Fijn gedicht. moin moin arie |
|
Raira: | Dinsdag, september 07, 2004 00:29 |
Een prachtig gedicht...weinig woorden ...veelzeggend liefs raira |
|
wijnand.: | Dinsdag, september 07, 2004 00:24 |
Mooie poëzie | |
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 07 september 2004 | ||
Thema's: |