avond
m'n droefheid wandelt me naar huis
stilte sluipt m'n oren binnen
tranen breken uit de gevangenis van m'n doffe ogen
een paar druppels bereiken de grond
de hemel huilt zachtjes mee
het monotoon getik doorkruist de straat
ik vang een glimp op van de doffe wereld om me heen
de hemel stort haar verdriet over de aarde uit
dikke druppels water doordringen m'n huid
de stortregen doorweekt m'n ziel
alle somberheid wordt weggewassen
een glimlach weerkaatst de grijsheid van de wolken
het plotse genieten maakt een vreugdedans in de zondvloed
hier in het water voel ik me vrij
het verdriet verdronken in de goot
en ik geniet voor even van dit leven
m'n vreugde verrezen uit de dood