Wat de mond verlaat,
Mens rust volkomen verstoord
Begint - te zwijgen!
Wat als de wereld nooit weer zou mogen spreken, de taal dat van een ander is door stilte wordt eigen gemaakt, slechts het overdenken van een ongeschreven haiku, de volle glorie van aards besef in een innerlijke vers door stilte eenvoudig overgedragen, is wat resten zal. De wereld zal zijn splinters slijten aan verlichting en bevrijding, het moraal en al dat wat goed is zal weer krimpen tot in een wereld waarin die geschapen is, de belevingswereld van 1 mens. Leeg en zuiver in een oneindige omgeving, een eeuwige nietigheid, is waarin hij denken zal. Het intellect zal gestimuleerd worden door energie en emotie, kunst wordt de mens, de afstand tussen dood en leven verkleind, de wegen tussen god en mens worden in ere hersteld.
Toen Babel babbel werd,
de toren zijn klinkers liet vallen
Van uit een iets mindere poetische gemoedstoestand,
een groet
f.