Heel wat jaren al verpest
Verpest met dit gevoel
Het gevoel van er niet bijhoren
Snapt niemand dan wat ik bedoel?!
“Dat boeit toch geen ene zak!”
“Stop met dat geklaag!”
Werd gezegd als ik erover sprak
Maar ik zit ermee in mijn maag
“Er zijn ergere problemen!”
“Hou op met dat gezeur!”
Het zijn zinnen die ik erg betreur
En steeds stond dat gevoel weer voor mijn deur
Veel te lang dacht ik ‘het ligt aan mij’
Ik veranderde dingen en dacht er niet bij
Mijn in- en uiterlijk moesten wijken
Zodat ik op de andere zou lijken
Ik was een ander mens
En niemand hoorde mijn zacht geroep
Met alleen die ene wens
Horen bij de groep
Maar toen mocht ik weg
Weg van die basisschool
Opeens was ik volwassen
Hoorde ik bij de hogere klassen
Een nieuw begin, een nieuwe start
Opeens zag ik dat ik wel vriendinnen had
Ik kon eindelijk mezelf weer zijn
En dit gevoel was echt super fijn
Eigenlijk moet je je aan niemand storen
Kritiek van anderen gewoon niet horen
Wees jezelf en vergeet de rest
Jij kent jezelf toch het best!