alleen en verlaten, het doet zo'n pijn
niemand die er voor me is, het is niet fijn
soms duurt het kort maar soms ook heel lang
dat maakt niet uit, het maakt mij zo bang
niemand om mijn gevoelens tegen te vertellen
het enige wat ik dan kan doen is mezelf kwellen
door zienbare pijn en het rode bloed
het klinkt misschien heel raar maar dat voelt goed
niemand kan het begrijpen of wil het snappen
ieder die het weet zegt dat ik moet kappen
maar dat kan ik niet, ik wil het niet
is er dan niemand die dat ziet?
aan die pijn, komt daar ooit een eind aan?
na alles wat ZIJ mij heeft aan gedaan
ik wil er niet meer aan denken, niet meer
maar dat heb ik al zo vaak gezegt, keer op keer
nu is het genoeg, nu is het voorbij
ik wil een eind aan deze moeilijk tijd van mij
is het door iets leuks, of is het de dood?
het bloed wat ik elke dag zie, is rood
is dat een teken, is dat het antwoord?
of opent het leven nu een leuke poort?
verwerken, dat is waar iedreen over zeurt
maar ik wil niet meer ophalen, wat er allemaal is gebeurd
is dit het eind van mijn leven of het begin?
houd het op of krijg ik weer zin?
het moet snel, anders is het te laat
en weet ik zeker dat heel mijn leven vergaat