Hij ziet mijn tranen niet.
Geen onmacht, geen woede.
Niet de kommer of de kwel.
Mijn masker ziet hij wel.
De glimlach om mijn mond.
Het kuiltje in mijn wang.
Hij hoort wel mijn gezang.
De schaduw ziet hij niet,
zal hij -denk ik- ook nooit zien.
Hij leest het wel,
als hij het wil,
misschien.
27-09-2004
Auteur: Evenstar21 | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 04 oktober 2004 | ||
Thema's: |