het zit voor eeuwig in je hart vast,
soms diep verborgen net als iets achterin een kast.
hij voelt aan als een winternacht o zo koel,
maar in de lentezon warmt hij op en voelt het heel zwoel.
het borrelt dan langzaam weer omhoog,
als de lentezon je tranen langzaam opdroog.
hij bepaald je humeur van dag op dag,
hij fleurt helemaal op iedere dag dat je haar zien mag.
het is net als een bloem in de zon,
hij klapt open en wou dat iedereen het zien kon.
hij laat ons genieten van zijn volmaakt geluk,
maar zonder iemand die voor hem zorgt gaat hij stuk.
zo is dat ook met de liefde in je hart,
verzorg het goed en geef de mensen die het verdienen een klein of groot deel van dat hart.
dan voelt het voor altijd als een lentezon,
waar je naar kijken kon.
had ik maar weer liefde gevonden,
want zo diep verborgen dat is toch o zo zonden.