een knietje hier van boven
gekluisterd aan mn borst.
drupt een traan
zo droef verlaten
op het zwarte van mn been,
omhulsel
van de woorden,
verzameld
langvoorheen,
verborgen tussen muren
van pijn en veel verdriet
maar ontsnapt nu aan m’n wegen
en zingt in tranen stil zn lied...