Die bekende onbekende...
Stilletjes zit ik hier aan de waterkant
er staat wat geschreven in het zand.
Zelf weet ik heel goed wat er staat,
weet waar het over gaat….
Herken mezelf er goed in
in die ene zin…
Vraag me af of ik degene ken,
die dit schreef al dan zonder pen.
Zou graag met de persoon willen praten
dan konden we het misschien samen laten.
Om onszelf te haten…
En samen weer de liefde te vinden.
Niet meer bang te zijn
voor de hevige pijn
Eerst beginnen met elkaar vertrouwen
en dan weer van iemand durven te houden.
Weer samen genieten van dat heerlijke gevoel,
Samen weer leven met een doel…
Alleen ben ik bang dat ik die persoon nooit zal vinden,
en ik me er nooit mee zal kunnen verbinden…
Zal er alleen uit moeten komen,
en ophouden over die onbekende te dromen…