ik voel het weer,
die helse pijn vanbinnen,
weeral een gebroken hart,
donkere gedachten die weeral winnen.
ik herinner me het nog,
die tranen van al de pijn,
al de dromen vol haat,
en hoe mijn leven zou moeten zijn.
ik zie het weer voor me,
het is alweer vlakbij,
die zwarte put,
nog altyd aan het wachten op mij.
ik ga er weer in vallen,
mij weeral verdiepen in de pijn,
maar toch ben ik nu bang,
dat er dit keer geen lichtpuntje meer gaat zijn.
mijn vervaagde littekens zullen weer tot leven komen,
en mijn gedachten slaan weeral op hol,
zelfmoordpogingen komen al aangelopen,
wie weet hou ik het niet meer vol...