Een traan
Stroomt langzaam over mijn wang
Mijn verdriet blijft bestaan
Ik ben bang
De druppel van de regen
Valt zachtjes op mijn haren
Ik kan er niet meer tegen
Ik kan het niet aanvaarden
De druppel van de regen
Slaat koud tegen mijn gezicht
Ik wil niet meer zo leven
Maar het is alsof het lot het mij zo verpicht
De druppel van de regen
Zo klein en teder
De druppel van de regen
Zo nat en koud
Een rilling over mijn rug
Ik wil mijn echte leven terug
Met warmte, liefde en geluk
Zonder verdriet, haat en wantrouw
Want daardoor is mijn hele leven stuk