soms denk ik aan de maan
met al haar uitstralingen
over de hele wereld
door de donkerste wolken heen
slaat ze zich er telkens door
ze gaat weg maar ze komt terug
de ene keer vol schijn en mooi rond
de andere keer klein ,dof en niet eens volmaakt
maar wat doet het er toe?
niet iedereen is gelijk en
niet iedereen gedraagt zich zoals het hoort
maar hoor jij er dan niet meer bij omdat je niet volmaakt bent,toch wel voor mij en voor vele anderen
want zonder het licht dat de maan
ons geeft vonden wij de weg niet terug op de
donkerste plaatsen
(morraal .niemand kan alleen leven al lijkt het nog zo moelijk ,maar het komt er toch telkens op neer dat iedereen
iemand nodig heeft ,in welke tijden dan ook goeie of slechte)