ik weet niet meer hoe ik me moet gedragen,
weet zelfs niet meer waarom,
het verdriet heeft me verslagen,
zonder enige reden,maar kom..
niemand wil het merken,
niemand wil het zien,
ze willen me geen aandacht schenken,
bang dat ik afbreek misschien??
hoop mag er niet meer wezen,
geluk kan er niet meer zijn,
nogmaar eens afgewezen,
gewoon door mezelf te zijn.
gedaan met al het feesten,
een masker op als ik bij mensen wil zijn,
ik heb een goed verleden,
jammer dat mijn toekomst zo niet kan zijn.
het zal stoppen zijn met lachen,
een einde aan het plezier,
zou ik wel op mijn einde willen wachten?
of is ze misschien al eerder hier??