Als het nou zo was geweest
dat je echt was overleden
door die ziekte
waar je zo aan hebt geleden
Wat zou ik dan hebben gedaan?
hoe zou mijn leven er dan uitzien?
Zou ik je missen
en kapot gaan van het verdriet misschien?
Of zou ik een gewoon leven lijden
omdat ik je maar 3 maanden heb gekent?
Zou ik een leven zonder broer kunnen accepteren?
denk je dat het went?
Ik blijf me deze dingen afvragen
terwijl ik het antwoord nooit zal weten
ik moet er echt mee ophouden
ik heb mezelf al te veel verweten
Maar is het raar?
dat ik hier vragen over blijf stellen?
een leven zonder hinderlijk broertje
ik wil het me gewoon niet voorstellen!
fox_bert: | Vrijdag, november 26, 2004 00:22 |
ja dat moet je je ook niet voorstellen, hij is onderdeel van je leven, en zal dat blijven gwelukkig, want je houdt duidelijk van hem, maar wat echt wel van belang is dat je wel zelf gaat leven zoals jij dat wilt, maar houden van en rekening met elkaar houden dat moeten we allemaal, maar je mag ook zelf leuke dingen doen zonder beperkingen. liefs Bert |
|
Fortune: | Donderdag, november 25, 2004 19:43 |
Zolang je het niet wilt voorstellen zou ik me geen zorgen maken.. Maar ergens snap ik je wel.. Tis namelijk best wel herkenbaar... liefs, Samantha |
|
Luijkx: | Donderdag, november 25, 2004 19:16 |
Heel erg mooi geschreven, maar zoiets kun je je niet voorstellen, denk ik! Maar hij is er nu nog gewoon, dus geniet daarvan :) Liefs, |
|
ingrid15: | Donderdag, november 25, 2004 17:57 |
Heel mooi gedichtje! Gelukkig is je broertje er nog gewoon! *kus*knuffel* |
|
~Starlight~: | Donderdag, november 25, 2004 17:57 |
mooi geschreven! neej tuurlijk is het niet raar dat je het je afvraagt.. maar stel dat ie wel was overleden, dan had je je afgevraagd hoe ie zou zijn enzo.. Je zegt dat je je geen leven zonder hem voor WILT stellen, dus blijkbaar weet je het antwoord al.. Lievs, knuf Stefan |
|