Een beetje bang…
Ik ben bang, waarvoor is een raadsel, ik weet het niet en toch ben ik bang, dan kruip ik in een hoekje en vouw mezelf op tot een klein balletje.
Daar blijf ik dan net zo lang zo zitten totdat het bange gevoel is verdwenen.
Ik weet niet eens waarom of wat het zou kunnen zijn, maar ik weet zeker dat het er is, het sluipt binnen en het laat me schrikken, ik huiver ervan, maar wat is het, waarom ben ik toch zo bang.
Huilen, schreeuwen wat ik ook doe, het helpt niet en ik ben nog steeds zo moet, van het wakker liggen om de lege niets zeggende nachtmerries te voorkomen.
Allemaal lichtpuntjes om me heen, dit moet het zijn, ik ben bang om alleen te zijn, in mijn eentje in het donker, vanaf nu laat ik een lichtje aan en vraag mijn teddybeer over me te wakken, nu ben ik niet meer zo bang, als ik nu toch eindelijk een slapen kon.