Witte woede
het zijn maar woorden, ik onthou ze niet
ze klinken als dissonanten aaneengerijgd
melodieus, passioneel soms ook bedreigd
gesproken ofwel gezongen in een lied
kunnen troosten bij menig verdriet
als candarel, een zoetstof die de pijn verzwijgt
het zijn maar woorden, ik onthou ze niet
ze klinken als dissonanten aaneengerijgd
heden zalvend met toekomst in’t verschiet
braken ze om gisteren met de vinger die verwijst
en lachen vernietigend om al wie is vergrijsd
en de hulpverlener die zichzelf bedriegd
het zijn maar woorden, ik onthou ze niet
Erna
will hanssen: | Zondag, december 12, 2004 12:08 |
Heel mooi Erna..... |
|
Heksje25: | Zondag, december 12, 2004 10:56 |
Mooi geschreven ... | |
libel: | Zondag, december 12, 2004 03:56 |
Prachtig beschreven en wat een waarheid.... Liefs, libel |
|
Auteur: Erna Muermans | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 12 december 2004 | ||
Thema's: |