Ze kijkt zichzelf in de spiegel aan..
Haar ogen zijn dof en leeg…
Gezwollen door iedere traan…
Een gat geslagen in haar hart
Door een allesverterende smart
Een muurtje zo zorgvuldig opgebouwd
Had hij afgebroken weer…
Er was geen ontkomen aan deze keer
Liefde, door de linies heen
Afgebroken werd haar muurtje, steen voor steen
Geen verdediging meer, geen bescherming meer
En dan weer een keer die pijn, net zoals die vorige keer
Een leegte, een verdriet zo immens
Over een verloren liefde, zo intens
Houden van.. het mooiste wat er bestaat
Maar wat als houden van geen tweeweg gaat??