Mijn Wekker
Hij staat daar maar
Eenzaam in de vensterbank.
Dan komt het tijdstip
Van de waarheid
En klinkt zijn harde, doordringende klank
Hij wacht vol smart op wat komen gaat
Daar is de tik, de ruk, de vloek.
Even zijn de nummers op zijn lichaam
In paniek, maar even zoek.
Dan herstelt hij zich weer statig
Stil staand tot ’t volgend etmaal.
Zich weer bedenkend
Waarom niet een keer brutaal?
Één keer een echt concert.
Één keer een mooie serenade
Maar nee hij durft het toch echt niet
Hij houdt zijn batterijen netjes opgeladen.
En ja de piep is weer op komst
Wachtend op de harde klap.
Maar ach, wat kan hem dat schelen
Hij is de wekker, bijna half 7
Houd je stekker erin en zet je schrap!!
Ach... een beetje onzin op z'n tijd.