Al heel wat problemen heb ik gehad
En op een gegeven moment ben je dat zo zat
Dan zak je in een groot, diep, zwart gat
En alles wat je nog tegen iemand kunt snauwen is: “Had je wat?!”
Ik had tijden vol verdriet
Vol woede die me maar niet verliet
En ik dacht: ‘er is niemand die me ziet
Nu heb ik dat gevoel gelukkig niet
Alles gaat goed, niks aan mijn hoofd
Eerst zweeg ik over mijn rotgevoel, ‘er is toch niemand die me geloofd’
Tijden lang was ik een zombie, ik was verdoofd
Maar nu is het vuur van woede en verdriet eindelijk gedoofd
Dagen, maanden, jaren, vol met pijn
Ik kan je verzekeren, dat is echt niet fijn
Ik voelde me eenzaam, ongelukkig en klein
Maar nu weet ik gelukkig weer, hoe het is gelukkig te zijn